Ben: Alo?
Safiye Abla: Aloo Zeynep?
Ben: Merhaba Safiye Abla!
Safiye Abla: Alo Zeynep kızım?
Ben: Buradayım Safiye Abla!
Safiye Abla: Hah hah oldu duydum duydum… Nasılsın?
Ben: İyiyim Safiye Abla sağ ol, sen nasılsın?
Safiye Abla: İi ii n’olsun? İş güç… Aman hava nefes alıncak gibi diil vallahi. Diyorum Numan Abine bi klima taktırsak, ay dilimde tüy bitti, yok anacım nuh diyo peygamber demiyo. Tabii evde böyle şakkır şakkıııır terliyoruz. Karşılıklı açtım camları ama ne esiyo ne bişey…
Ben: ???
Safiye Abla: (Hızını alamadan devam eder) Dün gece de gözüme uyku girmedi, sıcak bi taraftan Numan Abinin horlaması bi taraftan, dün Halil’in de interneti şey olmuş, amaaan… kesilmiş mi ney… Bütün gün aradım aradım yok, tabii sonra uyku girer mi gözüme. Allah seni inandırsın… Kızım? Orda mısın?
Ben: Buradayım Safiye Abla, “Allah seni inandırsın” da kaldın…
Safiye Abla: Hah hah, amaan neyse sonra bugün mesaj atmış da iyiler yani…
Ben: İyi iyi, sevindim…
Safiye Abla: Hah kızım bak, ben seni ney için aradım, şey için, şimdi şeye geldim de kitapta “Mahalle”… Bak şeyi sorucam… Bu mahalle, bizim mahalle dimi? Bak ben anladım tabii hemen! Ay valla aynı anlatmışsın, aynı bööle bizim evin ilersindeki bakkal, şu ilerki cami, hahahaaa! “Hatta…” dedim, “…Memet Bey de bizim Numan mı?”
Ben: Safiye Ablacığım, çok teşekkürler. Şimdi… Ne kadar benzerlik olsa da bu iş öyle değil… Yani bu kitaptaki hiçbir karakteri, gerçek hayattan olduğu gibi alıp yazmadım…
Safiye Abla: Aman işte, en azından bi kısmı Numan dimi? Bak aynı bööle işten izin almaması falan…
Ben: Safiye Ablacığım, ben Numan Abinin işten izin alıp almadığını bilmiyorum ki?
Safiye Abla: Ama böyle esnafa selam verişi de aynı…
Ben: Safiye Abla benzerlik normal… Dünyada, kitaptaki Mehmet Bey gibi selam veren milyonlarca erkek var… Bunlar benim gözlemlediğim, hayal gücümü de katıp yazdığım şeyler… (Zeynep yarım saat bir karakteri nasıl oluşturduğunu anlatır…)
Safiye Abla: (Safiye Abla sıkılmıştır, araya girer) Amaaan vallahi ben bilmem, hık demiş burnundan düşmüş yani! Bizim komşulara da dedim, “Bak kız Numan’ı yazmış diye…”
Ben: Hay allah, Safiye Abla… Ben Numan Abinin davranışlarını o kadar bilemem ki, ayrıca bilsem bile…
Safiye Abla: (Sesi sertleşir. Bir sitemkarlık, bir sıcak basmış ifadesi, bir sen de üstüme gelme hadi kabul et artık sesi) Aaaa Zeynep, tamam n’olcak yani, utanıcak bişey yok kızım bunda, yazdıysan yazdın yani, kızdığımdan diil… Hadi hadi, neyse beyendik yani, şey yapma… Offf allaaam yine hava bi durdu, biraz esse ya… Neyse soora yine konuşuruz, hadi sağlıcaklan!
Ben: Ama Safiye Abla, bir dakika…
Bip bip bip bip…
HENÜZ OKUMADIYSANIZ: 12 İLE TANIŞANLAR