Küçücük. Boyu bir karış ya var ya yok. İncecik ama duruşunda pembe beyaz bir albeni var. İster istemez, “Bu mu…” diyorsun, “…yılların mücadelesi, hayal kırıklıkları, sevinç gözyaşları?”
Sonra kapağını kaldırıyorsun. Bir dünya, bir dönem, bir devir. Sen 30 yaşına girmişsin, o hala son yazılan kelimeleriyle 29’unda. Yıllar geçecek, yaşayacaksın, yaşlanacaksın… O ise hep gencecik kalacak, hep yazıldığı anın heyecanıyla.
Böyle düşününce birden mutlu oluyorsun. Sadece bu nedenden bile, onu daha çok seviyorsun. Onu “12…” diye çağırıyorsun, “…büyümez çocuk!”
HENÜZ OKUMADIYSANIZ: SİVRİSİNEKLE TANIŞMAK