ELLA’YA MEKTUP (ELLA FITZGERALD’A SAYGIYLA)

Sevgili Ella,

Sana bu satırları, kainatın bir köşesinden sesimi duyacağını umarak yazıyorum.

Dün yine bana, “Bewitched, bothered and bewildered” dediğinde, sesindeki ipeksi tınılarla hayal alemine dalıp kayboldum. Bu kayboluş o kadar derindi ki, ben, sesini kullanmaktan aciz bir dönemin tam zamanlı enstrümancısı, sanki 1930’ların New York’unda şahane sesli bir şarkıcıymışım gibi, kendimi glissandolar, gamlar ve anlamsız hecelerle ses egzersizleri yaparken buluverdim.

Sana, “Yapma böyle güzel şeyler, Ella…” diyesim geliyor ama olan çoktan oldu, biliyorum. Yine de insanın kanına bu şekilde girmemeli, insanları yoldan çıkarmamalı, sesini kontrol edemeyenlerin sesleri çatlaya çatlaya ses egzersizleri yaparken eşlerine yakalanmalarına vesile olmamalısın.

Neyse sevgili Ella, seni affetmemek mümkün değil. Hadi biraz da “All of me” de bana; doğaçlama yapma becerisine henüz sahip olmadığımdan, nasılsa o şarkıyı söylemeye bir süre daha cesaret edemeyeceğim…

Sevgiler,

Daimi hayranın Zeynep

HENÜZ OKUMADIYSANIZ: SAFİYE ABLA VE BEN – MAHALLE