KENDİNE AİT BİR KLAVYE
Asfalttaki çukurlarla seken minibüste 15 kişiyiz. Camlar açık, dışarısı kavurucu, rüzgâr sıcak. Yolun böldüğü iki yanda tarlalar, tarlalarda başaklar, pamuk fideleri, yeni baş vermiş ayçiçekleri… Virajlarla salınıyoruz; Adana arkamızda, önümüzde tepeler ve onların ardında yaşanacaklar. Köylerden geçiyoruz, kırık dökük çardaklı bahçelerden, güneşin soldurduğu brandalı mahalle bakkallarından, boyası yer yer dökülmüş bir köy okulundan, tarihin parçası … Read more
Kışın gelişiyle bahçe işleri konusunda üstüme bir rehavet ve üşengeçlik çöktü. Hani insan başlarsa arkasının kolaylıkla ve çalışma isteğiyle geleceğini bilse de bir işe uzun süre başlayamaz ve işi iteledikçe iteler ya… İşte öyle bir tembellik. Yine de meteoroloji merkezinden gelen haberle karın yaklaştığını anlayınca, kolları sıvadım; soğuk ama güneşli günün sabahını bahçede çalışarak geçirmeye … Read more
“Ne işle mi uğraşıyorum? Yazarım…” “Çocuk kitapları, değil mi?” “Hayır, yetişkinler için kurgu edebiyat.” “Aaa… Ne tür kitaplar yazıyorsunuz?” “Daha çok distopik dünyalarda kurgulanmış ve insan psikolojisinin karanlık noktalarını irdeleyen romanlar ve öyküler. Bu hikayelerde aynı zamanda da dili kırmaya ve insanların önyargılarıyla oynamaya çalışıyorum.” “…” Korona’nın bir rock star edasıyla Dünya turuna başlamasından hemen … Read more
“Bir İngiliz, bir Hollandalı, bir Kuveytli, bir İtalyan ve bir Türk, İskoçya’da aynı masaya oturmuşlar…” Bu bir fıkra ya da masal başlangıcı olabilirdi. Değil. Bu benim, sıradan bir günüm. Farklı dilleri, dinleri, sosyoekonomik geçmişleri, kültürleri, alışkanlıkları paylaşan bunun gibi insanlarla, genellikle bir hafta boyunca, Dünya’nın farklı köşelerinde beraber dolaşıyorum. Tabii bu durum, arada bir başımı … Read more
Geçen gün hayatımda ilk kez imzalı fotoğrafımı verdim; utana sıkıla, fotoğraf makinesine sırıtışımdan beş dakika sonra. Fotoğrafı bir hayrana vermiş değilim. Milano’nun en büyük fotoğrafçılık ekipmanları mağazasının sahibi olan arkadaşımızı ziyarete gittiğimizde, arkadaş benden önce birçok kişiye yaptığı gibi, beni de bir sandalyeye oturttu; yaptığı bir proje için cep telefonuyla fotoğrafımı çekti. Telefonu yazıcıya bağladı. … Read more
Gözlerimizi karanlıkta açıyoruz. Aslında sadece o sabah değil son üç aydır her sabah gözlerimizi karanlıkta açıyoruz; alışkanlık haline gelmiş hareketlerle hazırlanıyoruz, odadan çıkıyoruz. O sabah yanımdaki eşimle odadan otelin kapısına kadar uzanan koridoru boydan boya geçerken ve kafamın alacakaranlığında mahmurlukla dolaşmaya devam ederken, aslında otellerin birbirlerine ne kadar da benzediğini düşünüyorum. Odaların büyüklüğü ve şekli … Read more
Yarı uzanmış tavana bakıyorum. Tavanda şekiller var, çizgiler var, kafamda birkaçını birleştirip bir surata benzetiyorum. Başımı çevirince camda kesilmiş kafalar görüyorum, saçları tastamam, yapılı ve gösterişli. O sırada başım neredeyse uyuşmaya başlıyor. Derimde gezinen parmaklar bir ilerleyip bir geri çekiliyorlar; sistematik bir hareketle ve sabit bir hızda çitileniyorum. Ne yalan söyleyeyim, kuaföre gitmek en sevdiğim … Read more
Marilyn canım, Sana bu satırları yazarken, İzlanda’nın ücra bir köşesindeyim. Son günlerde, seni bana hatırlatan olaylar yaşıyorum. İşin garibi, bu olaylar Dünya’nın en sıcak yerinde vuku bulabildiği gibi, en soğuğunda da cereyan edebiliyor. Bekle de sana anlatayım… Geçenlerde, Dünya’nın ölçülmüş en yüksek sıcaklığının yaşandığı Ölüm Vadisi’nden dönüşte, Las Vegas’ta aklıma düştün. Biliyorsun, Vegas’ın çılgın sokaklarını … Read more
İçinde bulunduğumuz devasa arabayla trafik ışıklarında duruyorduk. Işığın yeşile dönmesini beklerken bir an dışarıya baktım, sonra eşime döndüm, “Bak, Darth Vader ışın kılıcıyla iki kocaman tavuğa doğru koşuyor!” Evet, bunu gerçekten söyledim. Ve evet, ne kadar inanılmaz duyulsa da, bu olayı kendi gözlerimle gördüm. Bu, “günahlar şehrinde” gerçeküstü karakterlere ne ilk ne de son rastlayışımızdı. … Read more